بی شک یکی از الگوهای برتر نگارش طنز، به ویژه طنز نمایشی(کمدی)، الگوی: "تجانس/عدم تجانس" است. دو موقعیت یا دو شخصیت- هریک در جا و مقام خود متجانس"پذیرفتنی" اما چون در کنار هم یا در پی هم می آیند، نامتناجنس می شوند و تضادمندی میان این دو - از تجانس به نبود تجانس رسیدن، سبب ساز خنده می شود. شاید بهترین عرصه نمایش "الگوی عدم تجانس" تقابل "دوتایی"ها یا زوج های نمایش باشد. برای دفتر نخست از "دونفره ها" چهار نمایش نامه از این دست را برگزیده ایم که هر یک، گونه ای از این نوع را به ما می نمایاند. ویکتورایوز یفوویچ اسلاوکین: قصه نویس، نمایش نامه نویس، فیلم نامه نویس روس است. نخستین نمایش نامه کاملش "تابو" را در سال 1965 نگاشت که سخت مورد توجه موج نو تئاتری و تئاتر تجربی دانشگاهی واقع می شود. با نگارش نمایش نامه های ارکستر و آپارتمان ناجور مورد تایید استودیو"آربوزوف" قرار گرفت و در میان آنها پذیرفته شد. از کارهای برجسته او دخترک یک مرد جوان، طوقه، طوقه بازی، جایگاه سیگاری ها و ... . نمایش نامه تک پرده ای تابلو، گرچه نخستین اثر اسلاوکین است اما به نحوی ارزنده نشانگر سبک و سیاق او در جهان طنزآوری نمایش است. لویی کالافرت نقاش، رمان نویس، شاعر و نمایش نامه نویس فرانسوی. پس از جنگ جهانی دوم، به سال 1952، او نخستین رمانش را به چاپ رساند: مرثیه بی گناهان، که در آن شرحی مفصل و جذاب و شگفت انگیز از دوران مشقت بار کودکی خود می دهد. در سال 1973، کالافرت نخستین نمایش نامه بلند و موفق خود را نگاشت: در میان خانواده تیچ. اجرای موفقیت آمیز این نمایش نامه در همان سال در پاریس، وی را به عنوان نمایش نامه نویسی نوپرداز و طنزآور به جامعه جهانی تئاتر معرفی کرد. ژرار لووایه قصه نویس، بازیگر، نمایش نامه نویس و طنزپرداز فرانسوی. متولد 1943 در پاریس. برای صحنه تئاتر تا کنون بیست نمایش نامه نوشته که موفق ترین آنها از نظر خودش عبارتند از: آسانسور، گدای محبت، تابوتی داخل پیانو، آخرین، پرخوری، سایه ی پدربزرگ و... است. داریوش مودبیان در سال 1328 در تهران به دنیا آمده. از چهارده سالگی به صورت جدی کار نمایش را آغاز کرده و تا کنون هم با همان جدیت روز اول ادامه داده."دو در و یک نیمکت" یکی از کارهای نخستین اوست که به تصور خودش - به اصطلاح- طنز است. در سال 1394 به خاطر تمام کوشش هایش در عرصه تئاتر، تلوزیون و ترجمه آثار نمایشی به ویژه فرانسوی، لقب و نشان "شوالیه هنر و ادب فرانسه" به او اهدا شد.